Twardą miał duszę i trzeba było go przymusić, by pomógł… Czy wówczas, gdy dotknął się krzyża, zrozumiał, że niesie na barkach swój wieczny los, swe zbawienie? Przemień moją duszę, by stała się chętna ku pomocy i czuła na potrzeby bliźnich. Pomagając im stanę się Twoim Cyrenejczykiem z dobrej woli… Istnieje ostatecznie jeden tylko krzyż… Ten Twój… Wszyscy w nim uczestniczymy… Komukolwiek pomagam, zawsze pomagam Tobie… A światło wiary pomaga mi dostrzec prawdę, że pomagający więcej bierze, niż daje. Szymon więcej otrzymał, niż ofiarował… Ludzie dają ze swego, to zaś jest małe, ubogie; otrzymują z Twego – z bogactwa Bożego bezmiaru.
Stacja VI Św. Weronika ociera twarz Panu Jezusowi