Matka i najwierniejsi przyjaciele złożyli ciało Twoje, Panie do grobu. Tylko na trzy dni… Pogrzeb Twój był tylko przejściem przez grób. Przejściem, którym wytyczyłeś ostatni odcinek drogi człowieka ku życiu wiecznemu. Nadzieje promieniującą z tej prawdy pragnę zachować do dnia ostatniego… Zabiorę ja z sobą w mój grób. Na czas niedługi… Jakoby na trzy dni… Wszak u Ciebie, Panie, dni są jako lata, a lata jako dni. Mogiły uczniów Twoich są cichym oczekiwaniem na cud wielkiej niedzieli, aż się spełni słowo obietnicy Twojej: “Nie umrze na wieki… Ja go wskrzeszę w ostatni dzień”.