Erygowanie parafii to akt prawny ustanawiający odrębną jednostkę podziału administracyjnego Kościoła Katolickiego – z osobowością prawną, określonymi granicami, wezwaniem itd.
Będkowice pierwotnie należały do parafii Bolechowice. Jednak od Bolechowic Będkowice zostały oddzielone granicą państw zaborczych, dlatego w czasie po Kongresie Wiedeńskim (1814-15 r.) zostały przyłączone do parafii Biały Kościół. Odległość do kościoła była duża (współcześnie drogą jest to około 9 km), dlatego w latach 1935-38 zbudowano tu w kaplicę, która została poświęcona dnia 8 grudnia 1938 roku. Czasowo przebywali tu czasem księża, ale zasadniczo Msze święte w tej kaplicy odprawiali kapłani pracujący w parafii Biały Kościół.
Po konsekracji kościoła w 1956 roku i nadaniu mu tytułu Matki Bożej Matki Kościoła od 1963 roku zamieszkiwali w Będkowicach księża, którzy byli mianowani rektorami kościoła. Nie była to jednak jeszcze parafia – nie miała jeszcze wyznaczonych granic i nie posiadała praw przysługujących parafii.
Po zbudowaniu plebanii (1977 r.) i założeniu cmentarza (1978 r.) ks. Kardynał Macharski, Metropolita Krakowski, zdecydował o erygowaniu w Będkowicach parafii. Uczynił to dekretem z dnia 20 lutego 1982 roku. Było to podczas stanu wojennego, ale zapewne przygotowania do tej decyzji musiały być poczynione wcześniej. Pod tym dokumentem podpisał się także ówczesny kanclerz Kurii – Ks. Jan Dyduch.
W skład nowoutworzonej parafii weszła wieś Będkowice i przysiółek Łączki z Kobylan. Później, po utworzeniu parafii Kobylany, ten przysiółek dołączono do tamtej parafii. Tym dekretem ustalono, że parafia będzie miała wezwanie „Matki Bożej Królowej” i włączono ją do dekanatu bolechowickiego.
Pierwszym proboszczem parafii został mianowany późniejszym dekretem ks. Stanisław Uryga.
W załączeniu do tego tekstu możemy zobaczyć skan dokumentu erygowania parafii.
Ks. Andrzej Grodecki